Ernst Röhm werd geboren op 28 november 1887 in München als zoon van een oude familie van Beierse ambtenaren.
Net voor augustus 1914 kwam hij in het Duitse leger, waar hij genoot van de kameraadschap aan het front en bewees hij zich als een dappere soldaat, maar raakte uiteindelijk gewond.
Hij werd onderscheiden met het Ijzeren Kruis en kreeg een medaille voor zijn verwondingen.
Na de oorlog zei hij wel eens dat hij mensen indeelde in soldaten en burgers, vrienden en vijanden en hij zei daarbij bij wijze van grap: ‘’Omdat ik onvolwassen en slecht van aard ben, trekken oorlog en onrust mij meer aan dan een ordentelijk burgerleven’’.
Zoals vele Duitse soldaten in 1918 was Ernst Röhm ontdaan door de nederlaag van het keizerlijke leger, en hij zocht troost bij een Freikorps dat in 1919 een revolutionaire regering in München afzette.
Hij gebruikte zijn militaire contacten om een wapenvoorraad aan te leggen. Deze wapens werden bewaard in de buurt van München om ingezet te worden tegen de linkse politieke groeperingen in Beieren.
Tijdens de couppoging in München in 1923 voerde Röhm de groep aan die de bevelhebber van het leger in München, generaal von Lossow, moest aanhouden.
De generaal gelastte Röhm echter zijn mannen weg te sturen en de trouwe kapitein volgde het bevel op.
Röhm werd veroordeeld voor zijn aandeel in de mislukte putsch, maar kwam vrijwel gelijk voorwaardelijk vrij.
Hij ging daarna een tijdje in een fabriek werken, en werd vervolgens vertegenwoordiger voor een uitgeverij, terwijl hij tegelijkertijd probeerde de verboden SA onder de nieuwe naam Frontbann in ‘’leven’’ te houden.
In 1924 kreeg hij echter een uitnodiging om in Bolivia te komen werken als militair adviseur, en waarna hij naar Zuid-Amerika verhuisde.
Na het succes van Hitler in de verkiezingen van 14 september 1930 vroeg Hitler aan Röhm of hij de SA opnieuw wilde organiseren en opleiden. Deze uitdaging sprak hem aan, en hij keerde terug naar Duitsland. Samen met zijn staf legde hij de eed van trouw af aan Hitler en in januari 1931 startte hij met zijn nieuwe taak.
In april telde de SA 170.000 leden, en aan het einde van 1933 waren dat er al meer dan 2.000.000.
In tegenstelling tot Hitler en de meeste partijleden, was Röhm een echte revolutionair, en zag hij de SA niet alleen als een bende straatvechters die de bijeenkomsten van tegenstanders van de nazi’s moest verstoren, maar ook als een speerpunt van een beweging die de Duitse maatschappij zou veranderen. Zijn ideeën waren controversieel. Hij vervreemde de oude grootgrondbezitters en industriëlen van de Partij zonder oog te hebben voor het feit dat de nazi’s juist hen nodig hadden voor hun financiën.
Röhm zag de SA als het nieuwe Duitse leger, die de Reichswehr moest vervangen, en daar zou uiteindelijk de botsing tussen Röhm’s oude vriend Hitler en hem komen.
Naast het feit dat hij belangrijke mensen tegen hem keerde, was ook de persoonlijke levensstijl niet geliefd bij hoge leden van de Partij.
Hij was klein, had een rood gezicht en was veel te dik door het vele eten en drinken.
Boven dat was hij ook nog eens homoseksueel, hetgeen uiteindelijk verboden zou worden in nazi-Duitsland.
Ondanks dit behield Hitler zijn affectie voor zijn oude kameraad.
Op Nieuwjaarsdag 1934 schreef Hitler hem een brief om hem te bedanken voor zijn inzet in de Partij en aan het Duitse volk.
Toch voelde Hitler zich steeds ongemakkelijker worden onder de steeds groter wordende SA.
Op 4 juni 1934 liet Hitler Röhm bij zich komen en hij waarschuwde hem dat er geen revolutie van de SA mocht komen. Hitler verzekerde hem, dat hij absoluut geen plannen had om de SA te ontbinden.
2 maanden na het gesprek stuurde Hitler de leden van de SA voor een maand met ‘’verlof’’, en hij verbood ze het dragen van hun uniformen in die tijd.
De druk van Hitler op de SA nam steeds meer toe.
Op 26 juni deed Heinrich Himmler een waarschuwing naar alle SS en SD offcieren over een mogelijke revolutie van de SA. Een dag later ging Sepp Dietrich die commandant van de SS-Leibstandarte Adolf Hitler was (LSAH), naar het hoofdkwartier van de Duitse Wehrmacht in Berlijn om extra wapens en voortuigen op te halen. Op 30 juni was het zover, de ‘’Nacht van de Lange Messen’’, ‘’Bloedzuivering’’ of de ‘’Röhm-zuivering’’ genoemd, de SS werd losgelaten op de SA en het lot van Röhm en zijn mannen was bezegeld.
Op 1 juli 1943 werd Ernst Röhm door een groep SS-ers onder leiding van Theodore Eicke in de gevangenis ‘’Stadelheim’’in München geëxecuteerd.
Ik hoop dat jullie het goed vinden, ik heb het zoveel mogelijk in mijn eigen woorden uitgetypt en mijn informatie komt uit de verzamelserie ''Hitlers Derde Rijk''-> Hitlers Handlangers.
Suggesties/ verbeteringen zijn altijd welkom!
Bjorn.
Oeps, nu val ik door de mand. Nou, nee, ik had/heb wat weinig tijd, dus ik deed even snel een scan eroverheen.