De Duitse kant van de Slag bij Arnhem

[Die andere Timo]

Thomhasj, ik kan er wel even doorheenlopen "met de rode pen" als je wil. Ik zie in het, verder prima artikel, nog een paar dingetjes die voor "verbetering" vatbaar zijn

[Die andere Timo]

Prelude

Zes juni 1944 kan genoemd worden als startdatum van de bevrijding van West-Europa uit de klauwen van het Nazisme. 500.000 Geallieerde soldaten landen in Normandië om de Russen met een tweede front actief te ondersteunen in de strijd tegen het Derde Rijk. Tijdens verwoede gevechten tussen de bocages in Normandië, verliezen de Duitsers veel troepen. De nederlagen culmineren in de grote omsingeling bij Falaise, waar veel goede Duitse formaties verloren gaan. De restanten breken uit de omsingeling en trekken in een wilde vlucht door Frankrijk, België en Nederland om maar zo snel mogelijk het vaderland te bereiken. Achterhoede gevechten zorgen voor enige vertraging, maar de Britten bevrijden op 3 september Brussel en de dag daarna Antwerpen. Op die dag, 4 september – ook wel bekend als ‘Dolle Dinsdag’ - bereikt de Duitse vlucht zijn hoogtepunt. Veel Nederlanders geloven dat de bevrijding nabij is. Maar de opmars van de geallieerden stopt wegens voorradentekorten, wat de Duitsers een cruciale adempauze biedt.
Tijdens die adempauze arriveert een gehavende, moegestreden formatie in de omgeving van Arnhem: het 2de SS Pantserkorps onder bevel van SS-Obergruppenführer Wilhelm Bittrich. Het Korps bestaat uit twee gedecimeerde ‘divisies’, die elk door de zware verliezen meer gelijkenis vertonen met een versterkte brigade: de 9de SS Pantserdivisie Hohenstaufen (SS-Obersturmbannführer Walter Harzer) en de 10de SS-Pantserdivisie Frundsberg (SS-Standartenführer Heinz Harmel) tellen elk nog maar 3.500 man, maar die mannen zijn gehard door strijd aan het Oostfront en in Normandië. Bovendien zijn de beide divisies getraind in het bestrijden van parachutistenlandingen met het oog op de invasie in juni 1944. Dit zal zo zijn consequenties hebben voor de Britten…

note: je gebruikt tegenwoordige en verleden tijd door elkaar. Voor het gemak gebruik ik de tegenwoordige tijd.

Duitse troepen in de omgeving Arnhem

Naast het genoemde 2de SS Pantserkorps, bevinden zich ook nog andere eenheden in de omgeving van Arnhem. De meeste van hen vallen onder het bevel van de Militaire Bevelhebber in Nederland, General der Flieger Wilhelm Christiansen. De beste eenheid is de SS-Onderofficierschool ‘Arnheim’ onder bevel van SS-Standartenführer Hans Michael Lippert. Deze school bestaat uit 19- en 20-jarige veteranen van het Oostfront die de opleiding volgen tot onderofficier. Samen vormen zij echter een geduchte gevechtseenheid. De eenheid die de Britten de eerste uren de meeste last zou bezorgen was het 16de SS Pantsergrenadier Trainings & Ersatz Bataljon onder SS-Hauptsturmführer Sepp Krafft. Het bestond uit ongeveer 750 man die gelegerd zijn in de bossen ten zuide van Wolfheze.

note: SS Pantsergrenadier Trainings & Ersatz Bataljon is een vreemde mengeling van Duits en Nederlands. Maar ik weet zo snel ook geen goed, Nederlands alternatief voor Ersatz

Een andere SS eenheid is het SS Wach Battalion 3, bestaande uit Nederlandse SS’ers onder bevel van SS-Haupsturmführer Paul Anton Helle, een zeer matige officier. Verder zijn er Artillerie Regiment 184, dat geen geschut meer had en daarom als infanterie opereerde, en verscheidene andere ad hoc eenheden. Ook vinden we onder de troepen veel Kriegsmarine personeel, die in zogenaamde Schiffsturm-eenheden geformeerd zijn en als infanterie de strijd moeten aangaan. Al met al is de omgeving van Arnhem sterk bezet en uiterst ongunstig om een luchtlandingsoperatie in te beginnen.

De landingen & eerste reacties

Zondag 17 september begon als een rustige, zonnige dag. De ochtend had veel luchtaanvallen gezien, maar dit verontrust de plaatselijke commandanten allerminst. Luchtaanvallen zijn vrij gewoon geworden. Ongeruster worden ze enige uren later als een zacht gezoem langzaam transformeert tot een luid motorgeronk. Verschrikt kijken de Duitsers naar boven om de grootste luchtarmada die de wereld ooit gezien heeft te aanschouwen. Dit kon maar één ding betekenen: een luchtlandingsoperatie en wel hier, in Arnhem. Men kan waarnemen dat de eerste troepen om 12 uur s ‘middags op terreinen 12 km ten westen van Arnhem landen. Na deze voorhoede volgen de landingen van de hoofdmacht, nog veel meer parachutisten en zweefvliegtuigen.

note: hier herhaalde de tekst zich voor een deel

De eerste Duitse eenheid die in aanraking komt met de Britse parachutisten, is het Bataljon Krafft. Vrijwel meteen anticiperend op het uiteindelijke doel van de operatie, de brug bij Arnhem, formeert hij zijn drie infanteriecompagnieën zo, dat ze de twee voornaamste routes blokkeren. Hij krijgt even na enen bevel van de stadscommandant van Arnhem, Generalleutenant Friedrich Kussin, om de opmars zo lang mogelijk op te houden. Op de terugweg wordt diezelfde Kussin echter gedood door oprukkende Britse troepen. Het bataljon van Krafft blokkeert de gehele middag de opmars van het Britse 3de Parachutistenbataljon totdat het rond 21.30 uur terugtrekt richting de Dreyenseweg, waar troepen van de Hohenstaufen-divisie zich verzameld hebben onder bevel van SS-Obersturmbannführer Ludwig Spindler. Krafft voegt zich rond middernacht bij hen en wordt zo deel van de Kampfgruppe Spindler.
Ongemerkt, echter, sluipt het Britse 2de Parachutistenbataljon onder bevel van luitenant-kolonel John D. Frost langs de Duitse verdediging en neemt rond 19.00 uur posities in rond de noordelijke zijde van de brug.
Over dezelfde brug is een uur te voren de sterkste eenheid van de 9de SS Pantserdivisie, de verkenningsafdeling onder bevel van SS-Haupsturmführer Viktor-Eberhard Gräbner, gereden om daar de vermeende landingen bij Nijmegen te onderzoeken. Dat brengt de verkenningsafdeling onder bevel van de 10de SS Pantserdivisie, die zich vanaf die tijd bezighoudt met Nijmegen. In ruil daarvoor kreeg Harzer de verkenningsafdeling van de Frundsberg onder zijn bevel dat bekend staat als Kampfgruppe Brinkmann.

note: soms gebruik je verschillende nominaties voor tijden. Zo heb je het over “12 uur”, “even na enen”, maar ook over 19.00 uur

De formatie van de Sperrlinie

Ondertussen was het duidelijk geworden dat de brug bij Arnhem niet meer toegankelijk was voor de Duitsers. Om verdere verstekingen te voorkomen, moest men een blok vormen in de westelijke buitenwijken van Arnhem om verdere Britse versterkingen te voorkomen.

note: de bovenstaande zin loopt niet door het dubbele gebruik van het “voorkomen va versterkingen”.

Deze taak werd opgedragen aan Spindler, die toch al in de buurt is. Zijn Kampfgruppe wordt versterkt met het grootste deel van de Hohenstaufen-divisie. Zo ontwikkelen ze een sterke linie, een zogenaamde “Sperrlinie”. Van noord tot zuid begint hij op de Dreyenseweg en loopt dan over de Ede-Arnhem spoorweg recht door West-Arnhem tot aan de Nederrijn. Kampfgruppe Spindler bestaat uit de volgende eenheden:
- langs de Deyenseweg ligt het bataljon Krafft, samen met de Kampfgruppen Bruhns (een Heer-eenheid) en Von Allworden (de Jagdpanzer-eenheid van de divisie die nog beschikt over vier Jagdpanzer IV)
- in Arnhem zelf ligt het Artillerie-Regiment van Spindler gereed, gesteund door de Kamfpgruppen Möller (het geniebataljon), Gropp (het luchtdoelbataljon) en Harder (het pantserregiment)

Later meer

[Die andere Timo]

De aanvallen op de landingszones: de acties van de Divisie Von Tettau

Als reactie op de landingen op de Ginkelse heide en omgeving, formeert Christiansen de “Divisie Von Tettau”, onder bevel van Generalleutnant Hans von Tettau, die de landingszones moest bezetten.

note: de bovenstaande zin gooi ik helemaal om ivm. Veel overbodige informatie

Uit alle delen van Nederland komen troepen, totdat uiteindelijk rond middernacht de volgende eenheden gereed staan voor de aanval:
- SS Wach Battalion 3, bestaande uit ongeveer 600 Nederlanders, heeft opdracht de landingszone ten noorden van de spoorlijn te bezetten,
- SS-bataljon Eberwein, bestaande uit veteranen, moet parallel aan de de spoorlijn oprukken richting Oosterbeek,
- Fliegerhorst-bataljon, bestaande uit Luftwaffe personeel, moet ook naar het oosten oprukken,
- SS-Onderofficiersschool ‘Arnheim’ dat uiteindelijk moet doorstoten richting Heelsum, en
- Schiffsturm-eenheid 14 (versterkt met manschappen uit eenheid 6 en 10), onder Kapitän zur See Zaubzer, dat Renkum moet heroveren.

Tegenover de Divisie Von Tettau (ook wel Westgruppe genoemd) stonden de mannen van de 1ste Luchtlandingsbrigade die de landingszones bezet moeten houden tot versterkingen arriveren.

De aanval komt] kort na middernacht op 18 september op gang met de opmars van de mannen van Helle. Zij boeken[/color aardig wat terreinwinst en slagen er zelfs in grote delen van de Ginkelse heide te heroveren op de Britten. Later volgt de aanval ondersteund door ‘Eberwein’ die vanaf de spoorweg de Britten in hun flank aanvalt.

‘s Ochtends om 7 uur op de 18e september gaat de aanval in het zuiden ook van start. Ondanks dat men hevige tegenstand ontmoet, kunnen ze Renkum heroveren en in de verdediging van Heelsum binnendringen. Dus ziet het er in de middag goed uit voor Von Tettau. Totdat om 1500 uur een angstig bekend geluid te horen is; de 4de Parachutistenbrigade arriveert op de zojuist door SS Wach Battalion 3 heroverde dropzone. Grote paniek ontstaat onder de SS’ers, en de meeste vluchten terug in de richting van Ede. De opmars in het zuiden breken de Duitsers ook af om te voorkomen dat de Westgruppe in tweeën valt.

Ondertussen bij de brug: de strijd om de brug (17 – 20 september)

In feite worden de Britten bij de brug van alle kanten aangevallen. Vanuit het westen vecht de 3de Compagnie van het 21ste Pantsergrenadier Regiment. In het noorden is een bataljon van de Frundsberg divisie, Bataljon Euling, al hevig aan het vechten. Maar dit bataljon hoort eigenlijk naar Nijmegen te vertrekken. Dat kan pas gebeuren wanneer het wordt afgelost door een andere eenheid. Deze aflossing komt in de vorm van Pantsergrenadier Trainings & Vervangings Bataljon ‘Bocholt’ onder leiding van Major Hans-Peter Knaust. Dit bataljon, dat de beschikking heeft over onder meer 8 Panzerkampfwagen III en IV, neemt posities in aan de noordkant van het Britse bruggehoofd en wurmt zich een weg richting de brug. Ten zuiden van de brug komt de verkenningsafdeling van Gräbner weer terug uit Nijmegen. Het is onduidelijk of Gräbner volledig op de hoogte was van de situatie ten noorden van de brug.

note: de bovenstaande zin zou ik wel in de verleden tijd houden

In ieder geval lanceert hij een aanval om zijn eenheid weer bij de rest van de divisie te voegen, die ten noorden van de brug opereert. In de ochtend van 18 september begint de aanval. Een dertigtal pantservoertuigen dendert over de brug richting de Britten. Nadat de eerste voertuigen de Britse posities zijn gepasseerd, openen de mannen van Frost het vuur. Al snel liggen de brandende wrakken van wat eens een trotse verkenningsafdeling was verspreid over de brug.
De aanval is mislukt en Gräbner komt om het leven op de brug. Enkele elementen blijven achter op de brug en zij formeren zich ten zuiden van de rivier. Vanuit het oosten wordt het steeds maar slinkende Britse bruggenhoofd aangevallen door de mannen van Kampfgruppe Brinkmann. Deze worden ondersteund door tanks van de Pantsercompagnie ‘Mielke’ die over verschillende Panzer III en IV beschikt. Later wordt het bataljon Knaust nog versterkt met verschillende Tiger I en II tanks. Dit bezegelt het lot van de Britten bij de brug. Tegen een steeds sterker wordende tegenstander kunnen de Britten niet op. Vooral ook omdat ze voedsel en munitie tekortkomen. In de ochtend van 20 september geven ze zich zich over. De brug is weer toegankelijk voor Duitse eenheden.

[Die andere Timo]

De Verdediging van de Sperrlinie

Ondertussen probeert de Britse 1ste Airborne Divisie wanhopig de mannen bij de brug te ontzetten. Uiteindelijk komen ze tot het besluit een aanval te lanceren met twee spitsen: één gericht tegen de Sperrlinie in het noorden (langs de Dreyenseweg) en eentje langs de rivier. Beiden lopen echter uit op een ramp. De vier bataljons (1e, 3e en 11e Para Bataljons plus het 2e Bataljon van het South Staffordshire Regiment) lanceren parallel aan de rivier een aanval die via twee wegen moet plaatsvinden. Eentje brengt hen langs het St. Elizabeth Hospitaal, terwijl de andere de lager gelegen rivierweg volgt. Maar al snel komt de aanval langs de hoger gelegen weg in de flank onder vuur te liggen van de Kampfgruppe Gropp en loopt uiteindelijk stuk op de genisten van SS-Hauptsturmführer Hans Möller. De 1e en 3e Para Bataljons volgen de lager gelegen weg, maar hun opmars loopt stuk op het panzer artillerie regiment van Ludwig Spindler. Overdag vergaat het de Britten nog slechter omdat ze onder vuur komen te liggen vanaf de overzijde van de Nederrijn. Daardoor komt ook deze aanval tot stilstand
De noordelijke aanval op de Dreyenseweg vergaat het al niet beter. De troepen van Krafft en Von Allworden worden ondersteund door StuG III en StuH 42 van de 280ste Sturmgeschütz Brigade. Na de mislukte aanvallen wordt uiteindelijk besloten om alle troepen terug te trekken en een perimeter te vormen in Oosterbeek met als basis de Rijn.

Morgen de rest. Ik ben het voor nu een beetje zat

[Dodo]

Ik heb het artikel gelezen, ik vind het een goed artikel. Ga zo door zou ik zeggen!

[Die andere Timo]

Nou, toch het laatste loodje dan maar

De strijd om de perimeter, 20 tot 26 september

Na het bevel aan alle Britse eenheden om te hergroeperen richting de perimeter, trekken veel eenheden zich terug naar het zuiden (richting de rivier). Dat zorgt voor de nodige verwarring. Ten eerste valt de terugtocht samen met de landing van de zweefvliegtuigen die het zware materieel moeten brengen voor de Poolse Para Brigade, die daardoor compleet mislukt. Daarnaast zorgt het ook bij het Duitse opperbevel voor de nodige verwarring. Waar gaan de Britten naartoe? Wat is hun plan nu de brug niet meer in hun handen is? Bovendien is men erg bang voor een ontzetting van de Britse para’s door het 30ste Legerkorps dat vanuit Neerpelt al dagenlang oprukt richting Arnhem en op 20 september de bruggen bij Nijmegen had veroverd. Uiteindelijk kan toch het front gestabiliseerd worden en breekt er een uitputtingsslag los die zijn weerga bijna niet kent. De Duitsers besluiten, net als bij Frost zijn mannen, de perimeter van alle kanten aan te vallen: vanuit het westen, noorden en oosten. Vanuit het westen hervat de Westgruppe zijn opmars richting het oosten. Vanuit het noorden vallen Krafft’s bataljon en Kampfgruppe Bruhns aan, terwijl vanuit Arnhem de 9de SS Pantserdivisie druk uitoefent. Globaal zijn de Duitsers van plan om de Britten af te snijden van de rivier en ze daarna te vernietigen. Een essentieel onderdeel in dat plan is de verovering van de Westerbouwing, een heuvel die zicht bood over de gehele perimeter. Deze taak krijgt het ‘Worrowski’ Bataljon van het Trainingsregiment ‘Hermann Göring’. Deze onervaren rekruten lukt het wonderwel, de heuvel in te nemen maar hierbij verliest het bataljon alle officieren, met uitzondering van één luitenant, en de helft van de mankracht. Nu kunnen de Duitsers alle Britse activiteiten ten zuiden van de perimeter en op de rivier zelf waarnemen. De operaties rond de perimeter verlopen volgens plan totdat op 21 september er opnieuw versterkingen arriveren in de vorm van de 1ste Poolse Para Brigade, die ten zuiden van de rivier bij Driel landt. Dit schopt de plannen van de Duitsers behoorlijk in de war. Ondanks dat een aantal oversteekpogingen verhinderd kan worden, moet men toch troepen afstaan aan het ‘Poolse front’. Bovendien stijgt bij de Duitsers de zorg dat er nog een landing gaat plaatsvinden. Dus zijn de bevelhebbers verplicht veel eenheden achter te laten in het gebied achter het front voor het geval dat daar nieuwe landingen zouden plaatsvinden. Eenheden die goed gebruikt konden worden tegen de perimeter.

Ondertussen verkleinen de Duitsers de perimeter steeds meer. Stukje bij beetje winnen ze terrein. De strijd om “Der Hexenkessel”, zoals de perimeter bekend stond bij de Duitsers, is verschrikkelijk. Om elk huis, om elke kamer moet man-tot-man gevochten worden tegen een hardnekkige tegenstander. Langzaam groeit aan Duitse zijde een bewondering voor de Britten, vooral onder de SS’ers, die, naar hun mening, eindelijk hun gelijke hadden gevonden. Gecoördineerde aanvallen worden aan beide kanten van de perimeter gelanceerd door de 9de SS Pantserdivisie en de Westgruppe. Op 22 september komt er een 3-uur-durende wapenstilstand waarbij veel Britse gewonden uit de perimeter kunnen worden geëvacueerd naar de Duitse zijde, waar zij meer kans hadden op goede medische verzorging. Maar na beëindiging van het bestand gaan de gevechten onverminderd door. Met allerlei wapens getrachten de Duitsers de Britten te vernietigen: vlammenwerpers, tanks en zelfs ‘Goliaths’, op afstand bestuurbare tanks die explosieven detoneerden vlakbij de Britten. Uiteindelijk komt het 30ste Legerkorps tot aan in Driel, waar het 4e Bataljon van het Dorsetshire Regiment nog tracht over te steken. Dit mislukt echter en dus zit er niets anders op dan de Britten terug te trekken over de Rijn. Dit gebeurde in de nacht van 25 tot 26 september. Onder de beschutting van de regen en het dekkingartillerievuur van de geallieerde artillerie, trokken 2.000 Britten zich terug over de rivier. De slag om Arnhem is voorbij. Voor veel Duitse soldaten komt dit als een soort van anti-climax, velen voelen zich bijna bedonderd door de afwezigheid van een grootschalig eindgevecht. Maar de uitputtingsslag is voorbij, dus was er ook plaats voor opluchting en een lichte mate van vreugde. Er was zowaar een overwinning behaald!

p.s.: toen ik je goedkeuring las heb ik verder de wijzigingen niet meer aangegeven in rood.

[Die andere Timo]

Misschien moet iemand mijn werk ook nog even nalezen. Op dit tijdstip staan mijn ogen al aardig scheel dus ik kan niets garanderen

[dvdhoven]

Ik ben het niet eens met het slot.
Dit suggereert dat als de oversteek van 4 Dorsetshire gelukt was, de Britten niet teruggetrokken hadden hoeven worden.
Echter:
- De crossing van 4 Dorsetshire en de Polen (vergeet die niet!) is niet mislukt, maar met zware verliezen gepaard gegaan.
- Bij de (tijdelijke) verovering van de Westerbouwing door 4 Dorsetshire leden de Britten nogmaals zware verliezen.
- Toen het bevel voor de crossing werd gegeven, ging de bevelvoerend generaal, Thomas, er vanuit dat er al een evacuatiebevel was gegeven en stuurde 4 Dorsetshire om deze oversteek te beveiligen en ervoor te zorgen dat de Duitsers niet op het laatst de Britten van de Rijn zouden afsnijden, dus niet ter versterking van de perimeter of verlenging van het verblijf ter plaatse.
Al voor dat 4 Dorsetshire overstak, had Horrocks geoordeeld dat de perimeter van nul en generlei waarde was en het geen zin had, hier een bruggehoofd te handhaven.
Bovendien hadden Montgomery en Dempsey inmiddels andere gedachten. Waarschijnlijk ook omdat Eisenhower Montgomery het een en ander ingefluisterd heeft. In ieder geval heeft Montgomery nog tijdens Operatie Market Garden geoordeeld dat Arnhem inderdaad een brug te ver was en dat men zich op het brede front langs de Rijn moest concentreren. En dus begon tijdens Market Garden, het 2e leger al Oostwaarts ipv Noordwaarts te zwenken.
Wie overigens precies het bevel tot evacuatie heeft gegeven, is niet geheel duidelijk. Volgens gen. Thomas heeft Horrocks dat gedaan, maar dat is later door Horrocks ontkent.
Vergeet bovendien niet dat Driel ook geen veilige plek was. De Duitsers beheersten de gehele heuvelrug langs de Rijn, hadden ten tijde van de evacuatie Elst nog steeds in handen en zaten ook ingegraven ten oosten van de spoorlijn Arnhem - Nijmegen en dat laatste bleven ze ook totdat het Island door de Duitsers zelf onder water werd gezet.

[Yorick]

damn hij wordt wel hard aangewezen op zijn fouten hehe

is het stuk bedoeld voor prive gebruik of wil je het publiceren ofzo?


@dvdhoven: kun je een bron noemen van het feit dat het 2de leger al Oostwaarts zwenkte ipv Noordwaarts?

[dvdhoven]

Ik vind het ontzettend moedig en dapper als iemand het waagt over een dergelijk complex onderwerp als Market Garden een artikel te schrijven. Ik zelf durf dat nog niet zo gauw.
Market Garden is zo complex, er gebeuren tegelijkertijd allerlei zaken en die beïnvloeden elkaar weer.
Simpel voorbeeld:
Er werd op het Island gevochten rondom Elst. Daarvoor was artillerie-steun nodig. Als die gegeven werd, kwam dat in mindering op de artillerie-steun aan de perimeter.
Ander voorbeeld:
Hells Highway is meerdere malen gedurende langere tijd afgesloten geweest. In die periodes stokte de aanvoer naar Nijmegen en verder. Dus geen ammo, geen voedsel en geen versterkingen. Dit beïnvloedde weer het verloop van de strijd op het Island en de steun, die aan de perimeter kon worden gegeven.

Voor mij is het cruciaal dat de Westerbouwing verloren is gegaan. Vanaf dat moment was het eigenlijk een hopeloze situatie in de perimeter. Toen had men een rivierovergang, die voortdurend onder vijandelijk vuur lag.
En dat is naar mijn mening, ook het dilemma en de patstelling. Als je versterkingen wilde overzetten, dan moest je in feite de Westerbouwing terugveroveren en omdat te bereiken, moest je troepen overzetten.
Aan de crossing van 4 Dorsetshire kun je zien, hoe dat in een drama uitloopt. Ze veroveren de Westerbouwing met veel verliezen, maar worden na korte tijd door Duitsers al weer eruit gegooid.
Misschien als de Britten zich op de Westerbouwing hadden ingegraven ipv in de perimeter, was het anders gelopen.

En probeer je ook de zorgen van Horrocks voor te stellen.
De man was ziek. Dat was ie al sinds Normandië. Was al eens op ziekteverlof geweest, maar nog niet hersteld.
Hells Highway was volgepropt met voertuigen en lag voortdurend onder Duits vuur en raakte meerdere malen voor langere periodes afgesloten. Dus zijn bevoorrading stokte; hij moest troepen vrijmaken om de blokkades op te heffen.
Dan lag de sector Nijmegen/Groesbeek voortdurend onder Duits vuur, had te lijden van allerlei Duitse aanvallen. Dit kostte ook weer troepen en uiteraard voorraden.
Dan liep de situatie op het Island tamelijk uit de hand. Veel zwaardere en hardnekkige tegenstand en een uiterst lastig terrein om aan te vallen, terwijl de vijand op alle fronten in het voordeel was.
En dan was er ook nog een perimeter, waarvan min of meer de verwachting was, dat die uitgebouwd zou worden tot bruggenhoofd.

En dan nog dit.
In deze tijd raakte de Britse voorraad aan manschappen op. De Britten waren zo langzamerhand aan het eind van hun latijn.

De bron voor het oostwaarts zwaaien.
Ik heb de exacte boektitel hier niet, het is de Osprey Campaign guide. De schrijver hiervan leidt dit af uit de bevelen gegeven aan de eenheden, die het XXXe Corps op de flanken moesten beveiligen.
Over de situatie op het Island, is uit de Battleground Europe serie, het deel "The Island" door Tim Saunders zeer lezenswaardig.
Ook het After the Battle boek over Market Garden deel 2 bevat de nodige info over het Island.
En ook in Peter Berends boek vindt je het nodige over het Island.

[Zitadelle]

damn hij wordt wel hard aangewezen op zijn fouten hehe

is het stuk bedoeld voor prive gebruik of wil je het publiceren ofzo?

Ik vind het juist goed dat ze mij hard 'aanpakken' --> daar leer ik juist van.

Het stuk is vooral bedoelt voor prive gebruik, maar ik heb het hier gepubliceerd om een relatief onbekende kant van het verhaal te laten zien aan jullie. En alle commentaren (positief en kritische) sporen mij alleen maar aan om een ander stuk te schrijven... maar daar wacht ik op totdat ik mijn laptop heb (begin september), want dan heb ik Office XP met de nieuwste grammatica-controle etc. dus geen spelfouten meer

[Yorick]

Ik heb de exacte boektitel hier niet, het is de Osprey Campaign guide. De schrijver hiervan leidt dit af uit de bevelen gegeven aan de eenheden, die het XXXe Corps op de flanken moesten beveiligen.

hmm vind ik geen logische reden... dat deden ze naar mijn mening eerder om de Duitsers tegen te houden en te voorkomen dat ze weer de route zouden doorbreken... denk aan het Zwarte Woud waar veel Duitsers zaten!


@Thomhasj: blij dat je het zo goed opvat

[Clasien]

Ziet er goed uit, paar tips ...

Ik denk dat je bij de laatste zin van 'Prelude' ook de Polen etc. wel toe mag voegen.

Andere (goede) boeken zijn volgens mij:
- Ooievaar brengt zondvloed - F. van Hemmen
- Im feuersturm letzter Kriegsjahre - W. Tieke
- Arnhem 44/45 - Iddekinge