wo2forum.nl

Hallo,

ik ben de emigratie naar canada aan het onderzoeken en las dat er een deal was gemaakt tussen de hollandse en canadese regering. Canada had behoefte aan boeren en nederland had te weinig land omdat de duitsers de dijken hadden platgegooid waardoor half nederland blank stond. klopt dit?

mijn dank,
Pieter

Nee dit is grote onzin.

Allereerst klopt het wel dat en door de overheden afspraken waren gemaakt om boeren te stimuleren een nieuw bestaan op te gaan bouwen in Canada. Nederland had niet te weinig land, maar men wilde de schadeherstellingen benutten om tot een herverdeling van het beschikbare land te komen. Hierdoor zouden boeren grootschaliger kunnen produceren. Er zouden dan dus in principe wel te veel boeren zijn indien niet zou worden gesaneerd.
Het platgooien van de Dijken door de DUitsers is onzin.
Er waren zeker veel dijken doorgestoken, maar 80% hiervan was in gebieden met "zoet" rivierwater. Het opnieuw in productie brengen van deze landerijen zou niet heel veel problemen met zich mee brengen.
De gronden waar de grootste problemen zouden optreden lagen op Walcheren en die waren met toestemming van de Nederlandse overheid door de Geallieerden onder water gezet. Dit zoute water zou wel voor de nodige problemen zorgen.

In begin december 1944 bliezen de Duitsers wel de Rijndijk bij Arnhem op. Zo liep de Betuwe onder water. Maar dit is niet gedaan door een bombardement. Het water was begin 1945 alweer aan het weg trekken. Toen na de bevrijding de bevolking weer terug mog keren naar de Betuwe lag het weer droog. Alleen het probleem was dat er nog heel erg veel landmijnen lagen.

Wilco Vermeer schreef:De gronden waar de grootste problemen zouden optreden lagen op Walcheren en die waren met toestemming van de Nederlandse overheid door de Geallieerden onder water gezet. Dit zoute water zou wel voor de nodige problemen zorgen.

Over Walcheren heb ik iets heel anders gelezen. Uit het boek Luchtgevaar, blz 247

Luchtgevaar schreef: Daarop bezwoer Simonds aan Bomber Command om zijn inudatieplan, zo maar enigszins mogelijk, uit te voeren. Bomber Command reageerde positief. Wél begreep Simonds, dat een 'higher authority' de operatie moest goedkeuren. Die 'authority' was Eisenhower. Hij gaf zijn fiat op 1 oktober. Geen enkele Nederlander was daarin gekend, het kabinet niet, de Bombardementscommissie noch Moolenburgh, en evenmin zelfs de attaché bij Eisenhower's eigen hoofdkwartier, generaal Phaff. De opdracht ging rechtstreeks van dit hoofdkwartier - SHAEF - naar Bomber Command. Zelfs het Air Ministry kwam er niet aan te pas.
De conclusie ligt voor de hand. De geallieerde top is met opzet om de Nederlandse autoriteiten heen gelopen, beducht dat hun verbod, of ten minste bezwaren, tot vertraging zouden leiden: een gebrek aan vertrouwen tussen bondgenoten, dat niet valt te vergoelijken.